BR 13.70

De locomotieven serie VIII 2 waren de eerste in Saksen gebouwde 2’B sneltrein locomotieven. De tot dusver ingezette 2’B sneltrein locomotieven waren in 1870 door de Machinefabriek Esslingen geleverd. De Saksische machinefabriek Hartmann leverde in 1891 een eerste serie van 10 locomotieven met een keteldruk van 10 bar (nr: 101 t/m 110), in 1894 werden als tweede serie 10 machine geleverd met een keteldruk van 12 bar (nr: 111 t/m 120). De loc met nr 111 was de 2000ste door Hartmann gebouwde locomotief en deze kreeg dan ook de naam: ZWEITAUSEND. De andere locs droegen namen van Europese hoofdsteden en andere Europese steden, alleen nr 119 kreeg de naam PRIESTEWITZ. Dit is een klein stationnetje tussen Riesa en Dresden, waar professor Andreas Schubert in 1839 met de SAXONIA door een verkeerd gesteld wissel een ongeluk kreeg.

De locs van de serie VIII 2 hadden een Naßdampfdrijfwerk. Typisch voor de Saksische locomotieven uit die tijd waren de drijfstangen die gemonteerd waren zodat de cilinders dichter bij het frame gemonteerd konden worden. De locs waren gekoppeld met een sä 3T12 tender.

De DRG nam 12 locomotieven over en deze kregen de aanduiding BR 13.70. 7 locs kwamen uit de eerste bouwserie en 5 uit de tweede bouwserie. Ze kregen de nummers: 13 7001 t/m 13 7012. De dertig jaar oude locs waren al na de eeuwwisseling niet meer ingezet in de sneltreindienst. Bij de DRG reden ze voornamelijk speciale treinen zoals bouwtreinen. De locs werden vrij snel buiten dienst gesteld.