BR 18.2

De Badense IVf is het resultaat van de zoektocht van de Badische Staatsbahn naar een opvolger voor de zwakke sneltreinlocomotieven serie IIc en IId. De firma J.A.Maffei uit München bleek het beste aanbod te hebben voor de Badense spoorwegen met een 2'C1' h4v locomotief en bouwde hiervan drie exemplaren. De volgende serie van 32 locomotieven ontstond bij de Maschinenbau-Gesellschaft Karlsruhe. Totaal zijn er tussen 1907 en 1913 35 locomotieven gebouwd. De Bad. IVf werd een serie die geheel anders geconstrueerd was dan alle voorgaande locomotieven. De constructie bestond uit een gelast frame met de asindeling 2'C1', deze asindeling was al sinds 1886 in Noord-Amerika in gebruik, en had de benaming "Pacific". De locomotieven werden voorzien van drijfwielen met een diameter van 1800 mm.

De locomotieven werden ingezet op de Rijndallijn Mannheim-Karlsruhe-Basel en op de stijgende lijn in het Zwarte Woud.

Deze locomotief belichaamde de locomotiefbouw van Zuid-Duitsland, vooral zoals die door Maffei werd vertegenwoordigd: een filigraan drijfwerk, ketel die uitsteek over het frame, machinistenhuis met windschermen, bekleding van dom en zandkasten en een kegelvormige rookkamerdeur.

De onderhoudswerkplaatsen klaagde bij deze locomotief vaak over veelvuldig voorkomende schade aan het drijfwerk, dit werd veelal veroorzaakt door de hoge toerentallen op de rijnlijn, dit hoge toerental werd veroorzaakt door de relatief kleine drijfwielen.

Inzet bij de DRG

De DRG nam 22 van de 35 locomotieven over en deze kregen de aanduiding BR 18.2. De locs kregen de volgende nummers: 18 201 (gebouwd in 1907), 18 211-18 217 (gebouwd in 1909), 18 231-18 238 (gebouwd in 1912), 18 251-18 256 (gebouwd in 1913). De locomotieven zijn in 1930 buiten dienst gesteld. Maar de Bad. IVf zal de geschiedenis in gaan als eerste Duitse Pacific locomotief.