| |
E 19
 | | De E 19 elektrische locomotief |
Begin 1939 leverde AEG voor de sneltreindiensten op de lijn Berlijn-München twee prototypen locomotieven, de E 19 01 en de E 19 02. Deze locs waren doorontwikkeld uit de E 18. Door het uitbreken van de tweede wereldoorlog stopte al snel het treinverkeer op deze lijn en de ontwikkeling van de E 19. De indienststelling van de E 19 verliep niet zonder problemen. Soms reden de locomotieven lange tijd niet door de reparaties. Beide locs behoorden tot het Bw Nürnberg Hbf en reden tot het einde van de oorlog voornamelijk op de lijn tussen München en Saalfeld. Eind 1942 werden beide locs ingezet vanuit het Bw Leipzig Hbf.
Voor hetzelfde doel als de E 19 bouwde Henschel en SSW ook twee prototypes locomotieven E 19.1, deze locs werden in september 1939 en in juli 1940 afgeleverd als E 19 11 en E 19 12. Deze locs weken af van de E 19 door een andere elektrische installatie en een motor per aangedreven as. Tevens bezaten de locs een fijnregeling voor de regeling van de rijmotoren. Met een vermogen van 5700 kW bij 162 km/u waren deze elocs lange tijd de krachtigste sneltreinlocs van Duitsland. Net zoals de E 19 waren deze locs ook zeer storingsgevoelig. Beide locs behoorden tot het Bw Nürnberg Hbf.
| Asindeling: |
1'Do1' |
| Indienststelling: |
1939-1940 |
| Diameter drijfwielen: |
160 cm |
| Diameter loopwielen (voor/achter): |
100 cm/100 cm, 191 110 cm/110 cm |
| Lengte over de buffers: |
16,920m |
| Maximumsnelheid: |
130 km/h |
| Vermogen: |
4000 kW @ 180,0 km/h, 191 4000 kW @ 180,0 km/h |
| Aanzetkracht: |
220kN, 191 208 kN |
| Spanning: |
15 kV ~/16 2/3 Hz |
| Gewicht: |
113,0 t, 191 110,7 t |
|
