BR 17.4

Parallel aan de dubbel gekoppelde S 2/5 ontwikkelde Maffei een driemaal gekoppelde sneltreinlocomotief met de aanduiding S 3/5 N. De hoofdbouwgroepen van beide locomotieven kwamen met elkaar overeen. Maffei leverde in drie bouwseries vanaf 1903 t/m 1907 40 locomotieven van de serie S 3/5 N met een viercilinder Naßdampf drijfwerk (de N in de type aanduiding stond voor Naßdampf). De locs konden een trein van 300 t op een vlak land voortbewegen met 100 km/u en bij een stijging van 5 ‰ met 70 km/u. 33 locomotieven werden gestationeerd in het Bw München I en 7 machines in Bw Nürnberg. Vanaf de tweede leveringsserie (nr 3314, bouwjaar 1904) kortte Maffei de ketel in van 4850 mm naar 4500 mm en verhoogde men de keteldruk van 14 naar 16 bar, hiermee bleef de belasting van de ketel hetzelfde. De doorsnede van de hogedrukcilinders werd vergroot van 335 mm naar 340 mm. In 1906 werd loc 3329 proefsgewijs uitgerust met een keteloververhitter. Goede resultaten met deze locomotief leidde ertoe dat de Beierse spoorwegen in 1908 nog een keer de S 3/5 bestelden als viercilinder Heißdampf locomotief. Dit werd de S 3/5 H, later de BR 17.5 Na de eerste wereldoorlog moesten 39 exemplaren aan Frankrijk worden gegeven (EST XI), vijf exemplaren gingen naar de AL en één naar de PKP.

Inzet bij de DRG

De DRG nam 20 locomotieven over en deze kregen de aanduiding BR 17.4 en werden ingezet met de nummers: 17 401 t/m 17 420. In 1928 werden 16 exemplaren buiten dienst gesteld. Acht andere exemplaren kwamen terecht in de bestanden van de DB en werden daar in 1946 en 1948 buiten dienst gesteld.