BR 17.6

Na de eeuwwisseling bleken de dubbele gekoppelde locomotieven van de Sächsischen Staatsbahn niet meer toereikend genoeg te zijn voor de dienst met sneltreinen, hierdoor ontstond er vraag naar driemaal gekoppelde locomotieven met een hoger vermogen. Met deze nieuwe 2'C locomotieven werd ook de Naßdampf locomotief de rug toegekeerd. Zo ontstond binnen drie jaar de serie XII H, de XII HV (BR 17.7) en de XII H1 (BR 17.8). In 1905 bestelde de Sächsische Staatsbahn bij Hartmann zes 2'C h4 locomotieven van de serie XII H die in 1906 werden geleverd, en de nummers 1 t/m 6 kregen. Karakteristiek voor deze locomotieven was het machinistenhuis met windscherm, de bekleding van de rookkamer en het draaistel en het op de ketel liggende verbindingspijpje tussen de beide stoomdoms. Alle vier de cilinders werkten op het eerste gekoppelde drijfwiel. In vergelijking met de beide andere 2'C sneltreinlocomotieven had de serie XII H het hoogste stoomverbruik en werd daarom niet verder besteld.

Inzet bij de DRG

De DRG nam 6 exemplaren over en deze kregen de aanduiding BR 17.6 met de nummers: 17 601 t/m 17 606. Tussen 1926 en 1928 werden deze locs weer buiten dienst gesteld. Alleen de 17 604 overleefde als Heizlok zelfs de tweede wereldoorlog en is in 1956 in Bw Dresden-Pieschen gesloopt.