| |
Tijdperk III
Inleiding
Een nieuw begin
De eerste treinen gaan weer rijden
Het eerste netwerk van langeafstandstreinen
De opbouw gaat verder, meer treinen, meer comfort, meer regelmaat
Het vooroorlogse materieel werd opnieuw ingezet
De opbouw van het internationale netwerk
Het Blauwe net van snelle treinen
De moderne tijd, opkomst van elektrische locomotieven
De moderne diesellocomotief in opkomst
Een nieuw rijtuigtype
De derde klas verdwijnt
De laatste nieuwe stoomlocomotief
Een nieuw prestieus netwerk, de Trans Europ Express
Vanaf 1962 weer exclusief, de Rheingold
Een nieuw paradepaardje, de elektrische locomotief E 03
Een nieuw begin
De kapitulatie van nazi Duitsland op 7 mei 1945 markeerde een eind en een begin van twee tijdperken. Het markeerde het einde van het twaalf jaar lang durende heerschap van het nationaal socialisme en het markeerde het begin van de vorming van een nieuwe democratische Duitse staat.
Door de verschrikkelijke gevolgen van de oorlog had een groot deel van het Duitse volk in letterlijke zin niets meer. Steden en woningen waren gebombardeerd, vernietigd en afgebrand om maar te zwijgen over de industrie en infrastructuur waarvan nog maar weinig meer overeind stond.
Op 5 juni 1945, een maand na de beëndiging van de tweede wereldoorlog, werd in Berlijn de zogenaamde "Erklärung in Anbetracht der Niederlage Deutschlands" getekend. Met deze ook wel genoemde "Berliner Deklaration" werd besloten dat Duitsland als land zou blijven bestaan maar dat het land en Berlijn werden opgedeeld in vier verschillende zones. De gebieden ten oosten van de rivier de Oder en de Lausitzer Neiße werden weer teruggeven aan Polen of kwamen onder de macht van de Sovjet Unie te staan.
De Amerikaanse zone omvatte zuid Duitsland, de Britse zone omvatte noord Duitsland, de Franse zone omvatte zuid-west Duitsland en de Sovjet zone omvatte het toenmalige midden Duitsland wat nu het oosten van Duitsland is. Zo zag Duitsland er na de oorlog uit, opgedeeld in zones. Het lichtblauwe gedeelte is de Amerikaanse zone, het lichtgele gedeelte de Britse zone, het lichtgroene gedeelte de Franse zone en het roze gedeelte is de Sovjet zone. De dikke rode lijn vertegenwoordigt het latere genoemde "ijzeren gordijn", behalve de Sovjet zone in Oostenrijk dat Oostenrijks grondgebied werd.
Elke bezettingsmacht had de alleen verantwoordelijkheid voor de toegewezen zone. Elke zone kreeg een eigen "Militärgouverneur", een gourverneur die het beleid bepaalde in de betreffende zone. De aangelegenheden die Duitsland als geheel betroffen, werden afgehandeld door de geallieerde controle raad, die ook bestond uit de vier gourverneurs van de vier bezettingszones.
Doordat Duitsland werd verdeeld in vier zones werd de Deutsche Reichsbahn opgedeeld in vier per zone verschillende spoorwegmaatschappijen. De spoorwegen kwam nu in handen van het militaire gezag, deze richten deze maatschappijen in wat betreft de structuur en de werking naar hun eigen inzicht. Omdat elke zone een eigen beleid voerde kwam dit ook tot uitdrukking in het beleid voor de spoorwegen, wat verschillend was per zone.
Op 7 juli 1945 werd door de Franse bezettingsmacht in de Franse zone een nieuwe bestuur geïnstalleerd in het Saargebied, daaronder vielen ook de spoorwegen in het Saargebied. Deze spoorwegen werden hernoemd tot "Eisenbahnen des Saargebietes (EdS)" met een direktie in Saarbrücken.
Om zich over de nieuwe orde in Europa en de toekomst van Duitsland te beraden werd van 17 juli tot en met 2 augustus 1945 de "Potsdamer Konferenz" gehouden. In het slot Cecilienhof bij Potsdam troffen zich Josef Staling (Sovjet Unie), Harry S. Truman, de opvolger van Roosevelt (Verenigde Staten) en Winston S. Churchill (Verenigd Koningkrijk), die eind juli zou worden opgevolgd door Clement R. Attlee. In het zogenaamde "Potsdamer Abkommen" werden de democratisering, demilitarisering, ontnazificering en dekartellisering en decentralisering van Duitsland vastgelegd. Frankrijk tekende het "Potsdamer Abkommen" onder voorbehouden op 7 augustus 1945.
Op 19 juli 1945 werd de Reichsbahn-Oberbetriebsleitung (OBL) in de Amerikaanse zone opgericht met een direktie in Frankfurt/Main. Deze OBL vormde de spoorwegmaatschappij in de Amerikaanse zone.
En op 20 augustus 1945 werd de "Reichsbahn-Generaldirektion der britischen Besatzungszone (RBGD) opgericht in Bielefeld, waar ook de direktie zetelt van de maatschappij. Deze RBGD vormde de spoorwegmaatschappij in de Britse zone.
De geallieerde controle raad gaf op 20 september 1945 de bezettingsmachten in de verschillende zones vergaande bevoegdheden tot het gebruik van de aanwezige spoorwegen voor het transport van troepen, materieel en personen.
De Franse bezettingsmacht richtte op 8 januari 1946 de "Oberdirektion der Deutschen Eisenbahnen" op in Speyer. Dit werd de nieuwe direktie voor de spoorwegen in de Franse zone.
|
